Amedee Verbruggen

Amedee Verbruggen is geboren in Bazel op 18 november 1886 en gestorven in Aldaar op 28 november 1980. 

Zoon uit een arbeidersgezin met tien kinderen. Op zijn vijftiende jaar ging hij aan de slag als kasseilegger, wat hij zijn leven lang bleef. Ook aan het IJzerfront, waar hij kanonnier was, kwam zijn beroep hem te pas bij het herstellen van stukgeslagen wegen. Verbrugge werd Vlaamsgezind in de loopgraven en trad van 1919 af op als meeslepend volksredenaar voor het Verbond van Vlaamse Oud-strijders (V.O.S.), de frontpartij en daarna het Vlaams Nationaal Verbond (V.N.V.). hij voerde het woord met politici van naam en tegen belangrijke tegenstanders; zijn toespraken waren steeds fel, geestig en nooit vulgair. Elke zaterdagavond en zondag was hij als volkstribuun actief op landdagen en congressen, in Vlaamse huizen en op kerkpleinen.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog was hij schepen van Bazel, hij steunde het V.N.V., maar werkte de DeVlag tegen. Hij ging voort met het behouden van toespraken en speelde toneel ten bate van Winterhulp. Na de bevrijding zat hij gedurende 14 maanden opgesloten, de binnenplaats van de gevangenis te Gent werd door hem opnieuw geplaveid in ruil voor een grote portie tabak. Nadat hij, zwaar ziek, vrijgelaten was, werd hij door de krijgsraad tot een paar jaar gevangenisstraf veroordeeld. In 1949 hervatte hij zijn activiteit, doch trok zich geleidelijk terug ten voordele van jongeren, wiens vernieuwde inzichten hij aanvoelde en begreep. Op zijn 80ste verjaardag werd hij te Bazel tijdens de grote feestzitting ingehuldigd. Toen hij 85 was, droeg hij op de IJzerbedevaart de gescheurde vlag van het V.O.S. naar de herstelde toren. 

Het Vlaams Nationaal Jeugdverbond (V.N.J.) van Burcht/Zwijndrecht had als schaarfiguur voor de blauwvoetvendels Amedee Verbruggen.  

Geschreven door:

Rolf Waegeman

Geraadpleegde werken:

Encyclopedie van de Vlaamse Beweging