Frans van der Linden

Frans van der Linden is geboren in Antwerpen op 6 juni 1894 en gestorven in Sint-Michiels op 3 november 1918

Hij studeerde aan het St. Ignatiusgesticht om naderhand bureelbediende te worden. Hij bezat de geestdrift van een apostel en was radicaal in al zijn opvattingen. Zijn vriend Antoon van Gelder getuigde: "hij behoord niet tot de generatie van hoogstudenten, die de Vlaamse Beweging van voor den oorlog zulk een grote plaats bekleedde. Hij voelde zich meer aangetrokken tot de jongens uit het volk en doorzag reeds toen dat de Vlaamse Beweging, wilde ze tastbaar resultaat boeken, zich niet alleen moest wenden tot de cultureel ontwikkelden maar vooral tot het volk. In die geest stichtte hij de Antwerps kring: De Vlaamsche Telgen en werd hij ook actief in de vereniging: Eigen Taal en Eigen Zeden.

Gedurende de periode dat hij zijn opleiding kreeg voor naar het Front te vertrekken, richtte hij de Vlaamsche Liederavonden op en hield er voordrachten over Vlaamsche aangelegenheden. Op 15 april 1914 vertrok hij naar het front, waar hij de studiekring "Excelsior, steeds hooger op" oprichtte. In het begin zat er in deze studiekring enkel zijn medesoldaten uit zijn kompanie maar na enige tijd groeide deze studiekring uit over de volledige zesde divisie. Door het over grote succes werd deze studiekringen dan ook officieel afgeschaft.

Frans van der Linden was ook een dichter en musicus, een frontgedichtjes van hem is "Oproep":

" Waar de waarheid wordt verzwegen

Of ons recht miskend:

Gaat en schreeuwt het allerwegen,

Vlaamsche strijdersbent!

Waar ons tale wordt misprezen

Of met spot begroet:

Spoedig dan omhoog gerezen,

Vlaamsche dichterstoet

Waar ons Vlaanderen wordt belogen

Of met slijk besmeurd:

Slaat dan toe! Wie 't kan gedoogen

Heeft zijn eer verbeurd!"

In januari 1918 werden er op en achter het front nachtelijke "Vlaamsche Vliegtochten" georganiseerd, tijdens deze vliegtochten plakten ze op alle muren de Vlaamse eisen. "Wij eischen Vlaamsche opschriften", "Bloed vergt Recht!", "Wij eischen… Recht op onze taal",… Door deze enkel eisen worden onder andere Lode de Boningen en Frans van der Linden opgepakt, op verdenking van staatsgevaarlijke activiteiten. In maart 1918 werd hij vrijgesproken na afloop van het bekende proces van de 'zesde Legerafdeling'.

Op 3 november 1918 bezweek, omgringd door zijn kameraden en strijdmakkers, Frans van der Linden aan de Spaanse griep. De dele volksjongen, de nederige, noeste werker, de Vlaamsche leider en bezieler der zesde divisie was zijn innige vriend, Lode de Boninge hierboven gaan vervoegen.

Op 21 augustus 1932 werd zijn stoffelijke overschot bijgezet in de Crypte van de IJzertoren, waar hij samen met Lode de Boninge het symbool werden van de "Vlaamse volksverbondenheid". Ook zijn standbeeld werd aan de voet van de IJzertoren geplaatst. Na de vernieling van de IJzertoren werd het standbeeld zoals de andere voetstukken, ingewerkt in de Paxpoort.

Geschreven door:

Rolf Waegeman

Geraadpleegde werken:

- Ter herinnering aan Lode de Boninge en Frans van der Linden,…1934